Absolwent Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Warszawie. Studia na Wydziale Malarstwa Warszawskiej ASP w 1995 roku w pracowni malarstwa profesora Wiesława Kruczkowskiego oraz w pracowni rysunku u profesora Marka Sapetty. W roku 2000 otrzymał dyplom z wyróżnieniem rektorskim w pracowni malarstwa prof. Wiesława Szamborskiego ze specjalizacją z zakresu sztuki w przestrzeni publicznej.

Marek Ejsmond-Ślusarczyk jest laureatem XX Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie w 2004 roku oraz Warszawskiego Festiwalu Sztuk Pięknych w 2006 roku.

Malując obraz – nie tylko wybór tematu, ale i najdrobniejsze elementy budowy dzieła są wykorzystywane jako instrumenty wewnętrznej informacji. Kolor w oderwaniu od pierwotnego znaczenia czy ekspresja gestu. W swoim malarstwie uwagę przywiązuje do jak największego oderwania od problemów zewnętrznych. Obraz sam w sobie jest światem. Czasem może kojarzyć się z naturą lub rzeczywistymi przedmiotami. Istniejące w malarstwie motywy, jakby odwracają uwagę od pewnych elementów, są formami odnoszącymi się wyłącznie do wnętrza obrazu. Świat zewnętrzny w swej ogólnej harmonii i równowadze poprzez obecną działalność człowieka wypełniony jest składnikami rozbijającymi jego strukturę. Zaczęły napływać formy, które zdominowały otoczenie. Poprzez rozbicie i ponowne złożenie chcę osiągnąć efekt spójności i harmonii tych elementów. Jest to jakby zamiana emocji i informacji napływających z otoczenia wielkomiejskiego na wartości występujące w środowisku bez ludzi. Transformacja, porządkowanie – próba ponownego zharmonizowania składników świata. Zestawienia kolorystyczne, kompozycja, zmuszają do refleksji nad treścią obrazu. Wprowadzenie w pewien stan pustki, która by kontrastowała z tym co się dzieje za oknem.